Mijn eigen verhaal

Gewicht als oorzaak?

Ik had klachten zoals:  slecht slapen, 's ochtends moeite met opstarten, last van pijnlijke voeten en pijnlijke gewrichten, vocht vasthouden in handen en voeten, vermoeidheid, me lusteloos en ongemotiveerd voelen.

Volgens mijn man zou mijn gewicht een belangrijke oorzaak kunnen zijn van deze klachten. Ik was daar nog niet zo van overtuigd en ging ervan uit dat er een andere oorzaak aan te wijzen was. Er werd een algemeen bloedbeeld gemaakt en daaruit bleek dat een aantal belangrijke waarden aan de hoge kant waren (cholesterol, glucose), maar nog binnen de norm. Daar was ik natuurlijk aan de ene kant blij mee, want er was dus "niets aan de hand". Aan de andere kant wist ik dat ik het beter kon beschouwen als een waarschuwing dat ik op het randje stond van verder gezondheidsverlies.

Na mijn eerste zwangerschap werd een trage schildklier vastgesteld. Halverwege de tweede zwangerschap werd zwangerschapsdiabetes vastgesteld. Vanaf dat moment werden (en worden) mijn glucosewaarden en de schildklierwaarden met regelmaat onderzocht. Met name de glucosewaarden bleven aan de hoge kant, maar binnen de norm en dus (g)een punt van aandacht. 

Kleding en schoenen

Ik baalde er van dat ik niet de kleding kon dragen die ik graag wou dragen. Steeds vaker werd het kleding van een extra grote maat, als het maar comfortabel en vooral 'verhullend' zat. Schoenen droeg ik het liefst in verschillende soorten en kleuren, maar de pijn aan mijn voeten zorgde voor een schoenkeuze van het type comfortabele, makkelijke instapper.  Altijd dezelfde schoenen aan dus (ik kocht meerdere paren van hetzelfde soort).

Maar, zo lang het nog relatief gemakkelijk lukte om kleding te kopen, voelde ik ook op dat gebied geen noodzaak iets aan mezelf te veranderen.

Breekpunt

Het moment waarop de 'knop om' ging was tijdens de voorbereiding voor een rondvlucht in een sportvliegtuigje. Het was een familie-uitje. Er konden drie personen per vlucht mee en bij het bepalen van de combinaties van personen werd de weegschaal tevoorschijn gehaald. Eén voor één moesten we op de weegschaal staan. Het gewicht werd luid en duidelijk genoemd. Ik kon wel door de grond zakken... Mijn 'lang bewaarde geheim' kwam uit (alsof het aan mijn uiterlijk niet te zien was dat ik te zwaar was...). Na het wegen volgde de meedogenloze conclusie dat er een groter sportvliegtuig uit de hangar gehaald moest worden.

De dag werd afgesloten bij een 'all-you-can-eat'restaurant, waar het eten me anders smaakte dan anders.

Sportschool

Het moment brak aan dat ik besloot dat er nu echt iets moest gebeuren. Ik bedacht dat ik naar een sportschool wilde die op de route lag van mijn werk in Hellendoorn naar huis in Welsum. Dan kon ik eerst gaan sporten, voordat ik thuis na het avondeten op de bank neer zou ploffen en nergens meer toe kwam. Ik belde met een sportcentrum tussen Hellendoorn en Welsum en de dag daarna had ik een afspraak voor een intake gesprek. Tijdens het gesprek  vertelde ik dat ik graag fitter wilde worden en het liefst als resultaat van het sporten ook af wou vallen. Met andere woorden: Niets veranderen aan mijn eetgewoontes, maar wel iets aan lichaamsbeweging doen. Ik ontving informatie over de mogelijkheid om een door de basisverzekering vergoed traject te volgen: Gecombineerde Leefstijl Interventie in de vorm van de Beweegkuur G.L.I. Via deze link kun je informatie vinden over de Gecombineerde Leefstijl Interventie en wie daarvoor in aanmerking kan komen. Er is een verwijzing van de huisarts of een medisch specialist nodig. Op de site van het R.I.V.M. vind je tevens een tabel met G.L.I. aanbieders.

Doorverwijzing huisarts

De doorverwijzing van de huisarts kreeg ik direct.  Na mijn aanmelding voor de G.L.I. zou het nog een paar weken duren voordat er een officieel startmoment van een nieuwe groep volgde. Tijdens de startbijeenkomst wordt er onder andere een afspraak gepland om de eerste meting en weging te doen. Daar zag ik natuurlijk wel tegenop. Ik heb dan ook erg mijn best gedaan om alvast wat kilo's kwijt te raken en dat lukte:  5 kilo was verdwenen! Ik begon direct met sporten en kreeg keurig begeleiding bij mijn eerste trainingsschema.

Sport abonnement voor eigen rekening bij "BeweegKuur G.L.I."

Wat goed is om te weten: De uitvoering van het deel 'bewegen'/sporten wordt niet vergoed door de basisverzekering. Hoe je het beweegadvies van de beweegprofessional in wilt vullen is je eigen keuze. Daar wordt bij het advies uiteraard rekening mee gehouden.

Spierpijn

Na het intakegesprek met de beweegprofessional bleek dat ik echt te weinig aan beweging deed. Het was wel een confronterend gesprek, maar niets nieuws natuurlijk. Het advies om minimaal 5 x per week te sporten/bewegen: 3 x per week matig intensief minimaal een half uur en 2 x per week intensief, klonk als onhaalbaar. Waar zou ik de tijd vandaan moeten halen? "Dat lukt echt niet" dacht ik.

Ja, spierpijn heb ik wel gehad, maar ja dan weet je ook dat je iets gedaan hebt hè? Ik kwam er achter dat ik toch meer spieren had (op meer plaatsen) dan ik dacht. Oké, het was direct wel even doorzetten, maar na een keer of 3, 4 merkte ik al resultaat. Ik hield het beter vol om de oefeningen van het trainingsschema te doen en  het aangegeven aantal herhalingen werd ook haalbaar. Nu nog 3 x per week een half uur wandelen of fietsen....

Wanneer moet ik dat dan doen?

In de gesprekken die ik had met mijn leefstijlcoach, kwam deze gedachte "wanneer moet ik dat dan doen?" ook ter sprake.

Ik had eigenlijk niet zoveel zin om (te) veel tijd te besteden aan bewegen/sporten. Over mijn uitleg dat ik er geen tijd voor had heb ik, dankzij de gesprekken, andere inzichten gekregen. Ik verschool me eigenlijk achter mijn zorgtaken als moeder en echtgenote die daarbij ook nog een baan heeft. Maar goed beschouwd was alles een kwestie van plannen en goede, soms nieuwe, afspraken maken met mezelf en familieleden.

Ik kon bijvoorbeeld ook gemakkelijk een half uur (of langer) tijd besteden aan mijn telefoon. "In die tijd had je kunnen wandelen",  zei ik tegen mezelf.

Voeding

Mirka Bergboer, de (medisch) diëtiste, gaf in de eerste groepsbijeenkomst over voeding een aantal belangrijke eyeopeners. Ook heeft ze veel handige tips en

 ‘wist je dat’- feiten over eten en eetgewoontes. Ik zag op tegen een verplicht dieet met allerlei onbekende producten en apart koken voor mezelf. Maar dat bleek niet van toepassing. Het individuele gesprek met de diëtiste is gericht op je persoonlijke eetpatroon. Ik had al het een en ander gesleuteld aan mijn eetgewoontes, maar er viel nog behoorlijk veel winst te behalen. Ik ben onder andere veel meer groenten en fruit gaan eten.

Groepsbijeenkomsten

Tijdens de groepsbijeenkomsten worden verschillende thema's behandeld zoals gedrag en mindset, slaap, ontspanning, stress, de invloed van de omgeving, het voorkomen van terugval, valkuilen. Tijdens deze bijeenkomsten leer je ook van elkaar. Je merkt dat waar jij tegenaan loopt voor anderen herkenbaar is. Je kunt tips en ervaringen met elkaar delen.

Terug naar oude gewoontes?

Hoe gemotiveerd je ook bent om niet weer terug te vallen in oude gewoontes, er blijven zich situaties voordoen die je als uitdagingen kunt beschouwen. Een traktatie op je werk, collega's of familieleden die vinden dat je nu wel eens gezellig mee kunt doen met een borrel, een verjaardag, vakantie, uit eten gaan... noem maar op.

Doordat je succes behaalt/behaald hebt kun je die uitdagingen beter aan.  Je leert tijdens het traject hoe je om kunt gaan met deze verleidingen. Wat je ook leert: als je wél kiest voor de traktatie, het gebakje of het etentje, dat je dat dan bewust doet en er van geniet!  Je hoeft echt niet je leven lang op een strafbankje te zitten!

Strafbankje

Mijn doel: gezonder, slanker, fitter worden en blijven, voelde  als een strafbankje waar ik nooit meer vanaf zou mogen: Eeuwig op dieet en gedoemd om altijd te moeten sporten.......

Je herkent het gevoel misschien wel: "Nooit meer genieten...., altijd lijnen."

Eigenlijk zou je het om moeten draaien: Je zit op het strafbankje als je: niet lekker in je vel zit, jezelf in de spiegel liever niet bekijkt (niet meer dan hoofd en schouders), de kleding die je leuk vindt niet meer aan kunt, niet op een foto wilt, niet meedoet met activiteiten waar je de 'puf' niet voor hebt, je onzeker voelt, je bekeken voelt, te vaak hoort "zo, jij ziet er goed uit" of "zou je dat wel nemen?", ... vul maar aan(!).  Daarbij heb je misschien al lichamelijke- en of gezondheidsklachten die met je gewicht of leefstijl te maken kunnen hebben. Zoals diabetes type 2 (suikerziekte), hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten, galstenen, rug- en gewrichtsklachten, slaapproblemen, zelfs bepaalde soorten kanker.

Gelukkig ben ik, met behulp van de leefstijlcoach, in gaan zien dat ik van dat strafbankje af kon komen. Wie had ooit gedacht dat ik me zoveel beter zou voelen en dat ik het bewegen/sporten zou missen als ik het niet deed? Ik niet! 

Ik heb het strafbankje vaarwel gezegd en ben niet van plan er ooit weer op terecht te komen. En ja, ik geniet wel met regelmaat van iets 'lekkers' zoals een gebakje, een patatje of een schaaltje chips. Maar ik zorg dat het past bij de keuzes die ik die dag, die week, of die maand maak. Zo blijf ik in balans. 

De cijfers

Fitter zijn, goed gehumeurd, andere kleding aan kunnen, meer zelfvertrouwen hebben, weer op een foto durven.... allemaal heel erg fijn, hier gaat het om!  Het resultaat in cijfers is minder belangrijk, maar ik zal er toch iets van laten zien:

Mijn BMI was 35.5 en mijn gewicht 112,5 kg.

Inmiddels is mijn BMI 24 en mijn gewicht 76 kg. 

(Deze overzichten komen vanuit de Eetmeter, een handige app van het Voedingscentrum)